کودکان نابینا و آشنایی والدین با توانبخشی و برخورد مناسب با آنها
کودکان نابینا
آشنایی والدین با توانبخشی کودکان نابینا
پدر و مادری که با فرزند نابینای خود مثل کودکی طبیعی رفتار می کنند باعث رشد طبیعی استعداد های ذهنی و مهارت های حسی و حرکتی و افزایش ظرفیت عاطفی فرزند خود می شوند.
اما والدینی که همه درها را به روی فرزند نابینای خود بسته می دانند و با او به روش موثر و خلاق برخورد نمی کنند انگیزه های رشد کودکشان را محدود می کنند. بعنوان مثال تحرک و جهت یابی که مهمترین عامل رشد و سازگاری کودک با محیط اطراف است تنها در صورت مساعدت والدین می تواند به نحوی مطلوب تربیت و شکوفا شود.
در این حالت والدینی که به خاطر ترس و نگرانی شدید و یا حمایت بیش از حد به جای آنکه موانع طبیعی را از سر راه کودک بردارند مانع حرکت طبیعی کودک خود شده و او را به یک معلولیت کاذب دچار می کنند. اما کودکان نابینایی که مثل بقیه همسالان خود فعالیت جسمی و حرکتی مطلوبی دارند چندان مشکل حرکت و ضعف تعادلی در راه رفتن ندارند.
کودکی که نابینا به دنیا می آید بین دیدن و ندیدن مرزی را نمی شناسد. در واقع دیدن دیگران است که ندیدن او را مشخص می کند. هر بیننده ای براساس شناخت و بینش خود برداشتی از نابینایی دارد و برهمان اساس نظر می دهد.
و گاه قضاوت های نادرست و بی پایه شخصیت وجودی فرد نابینا را در هاله ای از ابهام می پوشاند. باید به کودک نابینا تعلیم داد چگونه بازی کند، چگونه قدم بردارد و چگونه تحصیل کند. اینجاست که به اهمیت نقش تحصیلات والدین این کودکان پی می بریم.
بهترین محبت خانواده نسبت به کودک نابینا این است که کارها را به خود او واگذار کنند تا احساس رضایت کند و به استقلال برسد. وقتی والدین کودکان نابینا تحصیل کرده و با سواد باشند فرزندان نه تنها در جنبه های درسی و تحصیلی پیشرفت خوبی خواهند داشت بلکه آنها را در پذیرش مسئولیت های فردی و اجتماعی و نحوه برقراری ارتباط با دیگران از جنبه های دیگر نیز یاری می کنند.
والدین کودکان نابینا باید یاد بگیرند که فرزندشان در مرحله اول یک کودک است و نمی داند که نابیناست او مانند سایر کودکان به عشق و حمایت و محبت نیاز دارد نه ترحم. او گرمی دست ها و آغوش شما را به خوبی احساس می کند. تمام افراد خانواده می توانند به او کمک کنند تا از خانه اش و آنچه اطرافش رخ می دهد آگاهی بیابد. پنهان کردن کودک نابینا از همسایه ها کار بسیار غلطی است. تفکر غلط همسایه ها فقط در صورتی می تواند تصحیح شود که آنان فرصت داشته باشند کودک نابینای طبیعی و شادی را از نزدیک ببینند و تجربه کنند.
برای مطالعه این مطلب با سایت روانشناسی روان راهنما همراه باشید.
او را به شبانه روزی ها نسپارید زیرا زندگی در خانه و خانواده بهترین زندگی برای کودکان است وبنابر یک اصل تجربه شده کلی کودک بهترین احساس امنیت را در خانواده خود می یابد و آنچه را در کانون خانوادگی می آموزد در هیچ جای دیگر نمی تواند فرا گیرد.
اگر می خواهید کودک نابینای شما بر معلولیت خود فائق آید و استقلال داشته باشد، باید از ابتدا عادت کند راه روزانه خود را با آزادی و جرأت بیابد و به عبارت دیگر او باید قبل از هر چیز آزادی در حرکت داشته باشد. منظور از آموزش جهت یابی و سازگاری از نظر تربیتی این است که در کودک استقلال، اتکا به نفس، اعتماد و اطمینان به وجود آید و هدف این آموزش آن است که کودک نابینا به کمک حواس دیگر نظیر شنیدن، بوئیدن، لمس کردن و چشیدن بر ناتوانی ناشی از فقدان بینایی فائق آید.
کودک نابینا به محیط مشکوک است او را با محیط آشنا کنید تا بتواند خود را با آن سازگار سازد و مانند دیگران در مقابل حوادث خود را حفظ کند. آزادی در حرکت برای کودک نابینا ابتدا دشوار است ولی غیرممکن نیست او وقتی به راه می افتد نمی بیند باید او را تشویق کنید که حرکت کند و گمان نکنید که افتادن او به دلیل نابینایی اوست،به زمین افتادن کودکان دلایل مختلفی دارد.
نخستین وظیفه پدر و مادر این است که دست وی را بگیرند و با گام های محکم و مطمئن پا به پا و قدم به قدم راه ببرند و شیوه راه رفتن، راه رفتن با جرات را به او بیاموزند. با او به خیابان، خرید، پارک و گردش بروند، با او حرف بزنند هرچه بیشتر تعریف کنند و توضیح دهند تا او محیط را از گوش بشناسد و وقتی که بازگشتند درباره دیده ها و شنیده ها با وی سخن بگویند. بکوشید حتی المقدور او خود هر چیز را لمس کند و با دستها آن را ببیند و بشناسد.
در خانه با او حرف بزنید تا احساس تنهایی نکند و او را در جریان کارهایی که انجام می دهید قرار دهید با او همان کلمات را به کار برید که با فرزندان دیگر خود به کار می برید کودک نابینا مانند دیگر کودکان به اسباب بازی، بازی و معاشرت و مصاحبت نیاز دارد اینها را از وی دریغ نکنید او را سرگرم کنید و بکوشید تا همواره فکر و دست وی مشغول بوده و یا کاری را انجام دهد .
برادر و خواهرها را تشویق کنید تا او را در بازی خود شرکت دهند و برای او همبازی هایی جست وجو کنید. او چیزهایی را باید از زندگی اجتماعی بداند که چون نمی بیند قادر نیست تقلید کند مثلاً او باید بداند که دو آشنا وقتی با هم برخورد می کنند لبخند می زنند وقتی گفت وگویی در بین است جهت صورت ها و نگاه ها به سوی یکدیگر کشیده می شود.
در مورد مدرسه نیز اولیا باید با برنامه های آموزشی کودک در مدرسه آشنا باشند و میان آنها و مربیان در اجرای برنامه ها و پیشرفت تحصیلی و رفتاری کودک هماهنگی وجود داشته باشد.
کودکان نابینا
مطالب مرتبط :
توجه : لینک دانلود فایلها بلافاصله پس از خرید ظاهر میشود و به ایمیل شما هم ارسال میشود(پوشه هرزنامه یا spam را چک کنید). در صورتی که پس از خرید با مشکل دانلود در مرورگر گوگل کروم مواجه شدید از این راهنما استفاده کنید. ترجیحا از مرورگر فایرفاکس استفاده کنید (پسورد فایلها: ۱۳۵۷ و یا www.ravanrahnama.ir)
این مجموعه را ببینید
