انسان‌های مجازی یا شخصیتهای مجازی ، بیماران جدید روانشناسان

انسان‌های مجازی می‌توانند با روانشناس از طریق صفحه‌نمایش رایانه تعامل داشته باشند و به طور واقعی علائم بیمار دارای اختلالات بالینی روانی را تقلید کنند.

به گفته البرت “اسکیپ” ریزو از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، در صورت پیشرفت، این فناوری می‌تواند تاثیر شایانی بر چگونگی آموزش بالینی در حوزه‌های روانشناسی و پزشکی داشته باشد.انسان‌های مجازی می‌توانند بسیار تعامل‌گر و دارای هوش مصنوعی باشند و همچنین قادر به صورت دادن مکالمه با انسان‌های واقعی هستند.

ریزو طی سخنرانی در کنوانسیون روانشناسی در امریکا، فیلم‌هایی از کارآموزان روانکاوی در حال تعامل با بیماران مجازی به نام‌های “جاستین” و «جاستینا» را نمایش داد. جاستین ۱۶ ساله دارای نوعی اختلال روانی است و به اصرار خانواده‌اش در این درمان شرکت کرده
بود. جاستینا المثنی پیشرفته‌تر این فناوری، قربانی تجاوز جنسی است و برای داشتن علائم اختلالات استرسی پساتروماتیک طراحی شده بود.

در یک آزمایش بالینی، از ۱۵ دستیار روانپزشکی که شش نفر آن‌ها زن بودند، خواسته شد که یک تعامل ۱۵ دقیقه‌یی را با جاستینا صورت دهند. جاستینا که توسط نرم‌افزار تشخیص کلام برنامه‌ریزی شده، به سوالات گوناگون یکی از آن‌ها پاسخ داد و دستیار قادر به تشخیص اولیه
شد.

لابراتوار واقعیت مجازی ریزو هم‌اکنون در حال کار روی نسل بعدی بیماران مجازی با استفاده از اطلاعات حاصل از چنین آزمایشاتی است. در این آزمایشگاه به شخصیت‌ها تغییراتی با هدف کاربرد درآموزش‌های بالینی نظامی وزارت دفاع امریکا اعمال می‌شود.

تعدادی از بیماران آینده کهنه‌ سرباز‌های مجازی مبتلا به افسردگی و با افکار خودکشی هستند که برای استفاده در آموزش دادن پرسنل نظامی پزشکان آموزش دهنده به کار می‌روند. از این طریق می‌توان خطر خودکشی یا خشونت را تشخیص داد.ریزو امیدوار است در دراز مدت ماژول آموزشی و رایانه‌یی جامعی را با قابلیت ارائه بیماران مجازی مبتلا به بیماری‌های مختلف برای استفاده در حوزه‌های آموزش روانکاوی
و روانشناسی طراحی کند.

در حال حاضر دانشجویان این رشته‌ها توسط بازی کردن نقش‌های مختلف با سایر دانشجویان یا ناظران برای درمان بیماران تجربه کسب می‌کنند.
آن‌ها سپس در موقعیت‌های نظارت شده دیگر با بیماران واقعی تعامل برقرار می‌کنند.

نکته مهم در خصوص فناوری انسان مجازی ارائه وضعیت‌های بالینی مختلف در محیطی موثر و ایمن قبل از تعامل با بیماران واقعی است. افزون بر این، بیماران مجازی ماهرتر بوده و در هر زمان و مکانی می‌توانند قابل دسترس باشند. در این روش تمام آن‌چه دانشجو لازم دارد یک رایانه است.

نتایج این دستاورد در صد و بیستمین کنوانسیون سالانه انجمن روانشناسی امریکا ارائه شد.منبع پرشین بلاگ