لکنت زبان یا اختلال سیالی کلامی یا اختلال فصاحت گفتار با شروع کودکی

 لکنت زبان یا اختلال فصاحت با شروع کودکی

ملاک های تشخیصی  لکنت زبان یا اختلال فصاحت گفتار در DSM5

A . اختلالات در فصاحت عادی و الوگی زمانی گفتار که با سن و مهارت های زبان فرد تناسب ندارند، با گذشت زمان ادامه می یابند، و با وقوع مکرر و محسوس یک ( یا تعداد بیشتری) از موارد زیر مشخص می شوند:

۱. تکرارهای صدا (اصوات) و هجا (سیلاب)

۲. طولانی کردن صدای حروف صدادار و بی صدا

۳. کلمات بریده بریده (مثل مکث های داخل کلمه).

۴. وقفه های قابل شنیدن یا ساکت(مکث های کامل شده یا ناکامل در گفتار).

۵. درازگویی ها(جایگزین کردن کلمه برای اجتناب از کلمات مشکل آفرین).

۶. تکرارهای کلمه تک هجایی(مثل«من-من-من-من او می بینم»).

۷. کلمات را با فشار زیاد ادا میکند

B. این اختلال موجب اضطراب در مورد صحبت کردن می شود یا محدودیت هایی را برای ارتباط، مشارکت اجتماعی، یا عملکرد تحصیلی یا شغلی،به صورت فردی یا در هر گونه پیوند، ایجاد می کند.
C. شروع نشانه ها در اوایل دوره رشد است.(توجه: موارد شروع دیرتر به صورت اختلال فصاحت با شروع بزرگسالی تشخیص داده می شوند).
D. این اختلال ناشی از کمبود گفتاری – حرکتی یا حسی، عدم فصاحت مرتبط با صدمه عصبی(مثل سکته، تومور، آسیب)، یا بیماری جسمانی دیگر نیست و با اختلال روانی دیگر بهتر توجیه نمی شود.

ویژگی های تشخیصی لکنت زبان یا اختلال سیالی کلامی

ویژگی اصلی اختلال فصاحت با شروع کودکی(لکنت زبان)، اختلال در فصاحت عادی و الگوی زمانی گفتار است که برای سن فرد نامتناسب است. این اختلال با تکرار یا طولانی کردن صداها یا هجاها و با انواع دیگر عدم فصاحت گفتار، از جمله کلمات بریده بریده(مثل مکث های داخل کلمه)، وقفه های قابل شنیدن یا ساکت (یعنی، مکث های کامل شده یا ناکامل در گفتار)، درازگویی ها(یعنی، جایگزین کردن کلمه برای اجتناب از کلمات مشکل آفرین)، ادای کلمات با تنش جسمانی اضافی، و تکرارهای کلمه تک هجایی (مثل «من-من-من-من او را می بینم») مشخص می شود. اختلال در فصاحت، پیشرفت تحصیلی یا شغلی یا ارتباط اجتماعی را مختل می کند. میزان اختلال از یک موقعیت به موقعیت دیگر تفاوت دارد و اغلب زمانی شدیدتر است که فشار خاصی برای ارتباط برقرار کردن وجود داشته باشد(مثل کنفرانس دادن در مدرسه، مصاحبه کردن برای کار). عدم فصاحت اغلب هنگام روخوانی، آواز خواندن، یا صحبت کردن با اشیای بی جان یا حیوانات خانگی وجود ندارد.

ویژگی های مرتبط که تشخیص را تأیید می کنند

امکان دارد که پیش بینی ترسناک پرورش یابد. ممکن است سخن گو با مکانیزم های زبانی (مثلاً تغییر دادن آهنگ گفتگو، اجتناب کردن از کلمات یا صداهای خاص) یا با پرهیزکردن از موقعیت های گفتاری خاص، نظیر تلفن کردن یا سخن گفتن در حضور دیگران، سعی کند از عدم فصاحت ها اجتناب ورزد.

اختلال فصاحت ا شروع کودکی ممکن است یا جنبش های حرکتی (مثل پلک زدن ها، تیک ها، لرزش لب ها یا صورت، تکان دادن سر، حرکات تنفسی، گره کردن مشت) نیز همراه باشد. کودکان مبتلا به اختلال فصاحت، دامنه ای از توانایی های زبان را نشان می دهند، و رابطه بین اختلال فصاحت و توانایی های زبان معلوم نیست.

شکل گیری و روند لکنت زبان

اختلال فصاحت با شروع کودکی، یا لکنت مربوط به رشد، در ۸۰ تا ۹۰ درصد افراد مبتلا، در ۶ سالگی روی می دهد، طوری که سن شروع از ۲ تا ۷ سالگی گسترش دارد. شروع می تواند پنهان یا ناگهانی باشد. معمولاً عدم فصاحت ها به صورت تدریجی، همراه با تکرار حروف بی صدای اول، اولین کلمات عبارت، یا کلمات طولانی شروع می شوند. وقتی این اختلال پیشرفت می کند، عدم فصاحت ها مکرر و مزاحم تر می شوند، و در اغلب کلمات یا عبارت های معنی دار در سخن، روی می دهند. وقتی کودک از مشکل گفتار آگاه می شود، ممکن است مکانیزم های مانند اجتناب از صحبت کردن در حضور مردم و استفاده از سخن های کوتاه و ساده را برای پرهیز کردن از عدم فصاحت ها و پاسخ های هیجانی، پرورش دهد. پژوهش طولی نشان می دهد که ۶۵ تا ۸۵ درصد کودکان از عدم فصاحت بهبود می یابند، طوری که شدت اختلال فصاحت در ۸ سالگی، بهبود یا تداوم آن را تا نوجوانی و پس از آن، پیش بینی می کند.

عوامل خطر ، پیش آگهی و علت لکنت زبان

ژنتیکی و فیریولوژیکی. خطر لکنت در بین خویشاوندان درجه اول افراد مبتلا به اختلال فصاحت با شروع کودکی بیشتر از سه برابر خطر در کل جمعیت است.

پیامدهای کارکردی اختلال فصاحت(لکنت زبان) با شروع کودکی

عدم فصاحت علاوه بر اینکه جلوه ای از بیماری است، استرس و اضطراب می توانند آن را تشدید کنند. اختلال عملکرد اجتماعی می تواند از این اضطراب ناشی شود.

تشخیص افتراقی

کمبودهای حسی. عدم فصاحت گفتار می تواند با اختلال شنوایی، کمبود حسی دیگر یا کمبود گفتاری حرکتی ارتباط داشته باشد. در صورتی که عدم فصاحت گفتار از آنچه معمولاً با این مشکلات ارتباط دارند بیشتر باشد، تشخیص اختلال فصاحت با شروع کودکی می تواند داده شود.

عدم فصاحت های گفتار عادی. این اختلال باید از عدم فصاحت های عادی که غالباً در کودکان روی می دهند، که تکرارهای کلمه یا عبارت (مثل «من، بستنی می خواهم، می خواهم«)، عبارت های ناقص، اصوات، عبارت های کامل نشده، و اظهارات معترضه را شامل می شوند، متمایز شود.

عوارض جانبی دارو. لکنت زبان می تواند به عنوان عارضه جانبی دارو روی دهد و ممکن است به وسیله رابطه زمانی با قرارگرفتن در معرض دارو، تشخیص داده شود.

عدم فصاحت ها با شروع بزرگسالی. اگرشروع عدم فصاحت ها در نوجوانی یا پس از آن باشد، به جای اختلال عصبی-رشدی، »عدم فصاحت با شروع بزرگسالی» است. عدم فصاحت ها با شروع بزرگسالی با صدمات عصبی خاص و انواع بیماری های جسمانی و اختلالات روانی ارتباط دارند و می توانند به وسیله آنها مشخص شوند، اما تشخیص DSM-5 نیستند.

اختلال توره. تیک های آوایی و آواگری های مکرر اختلال توره باید به وسیله ماهیت و زمان بندی آنها، از صداهای تکراری اختلال فصاحت با شروع کودکی، قابل تشخیص باشند.

مطالب مرتبط