آزمون تشخیصی اوتیسم گیلیام

علایم و نشانه های اوتیسم بیشتر اوقات قبل از سن ۳ سالگی شروع به ظهور می کنند. در اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند که کودکشان صحبت نکرده و مانند سایر کودکان هم سنش رفتار نمی کند. اما اینکه کودک مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کرده و بعد مهارت های کلامی خود را از دست دهد، نیز ممکن می باشد.

علایم اوتیسم

تاخیر در یاد گیری صحبت کردن و یا اصلا صحبت نکردن.
کودک ممکن است ناشنوا بنظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کرده و نتایج آزمایش شان نرمال باشد.
انواع رفتارها، علایق و بازی های تکراری. برای مثال تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صرت تغییر برنامه روتین زندگی.
ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بقل شدن و یا کمک نخواستن.
ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات.
حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجه به درد.
عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک.
رفتار خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار و یا با دست ها.
کودکان مبتلا به اوتیسم در رفتار با دیگران مشکل داشته باشند. زمانیکه این کودکان بزرگتر می شوند بعضی از آنها ممکن است بیشتر علاقه ارتباط با دیگران داشته و کم تر دچار پریشانی شوند. بعضی دیگر تقریبا سبک زندگی نزدیک به سبک زندگی سالم و عادی دارند. با اینحال سایر این کودکان بازهم در مهارت های زبانی و اجتماعی دچار مشکل بوده و دوران نوجوانی و بلوغشان بیماری آنها را شدید تر کند.

امروزه توجه به اختلال اوتیسم بیشتر شده است و تحقیقات زیادی در مورد تشخیص، سبب‌شناسی و درمان اوتیسم صورت گرفته است. تشخیص درست برای یک اختلال زمانی محقق می‌شود که ابزارهای مناسب تشخیصی وجود داشته باشد. خوشبختانه امروزه در زمینه تهیه ابزارهای تشخیصی اوتیسم پیشرفت‌هایی صورت گرفته است و ابزارهای معتبری تهیه شده‌اند. یکی از ابزارهای معتبر توسط گیلیام در سال ۱۹۹۴ تهیه گردید که به آزمون GARS (آزمون تشخیصی اوتیسم گیلیام) معروف است. این آزمون در سال ۲۰۰۶ تجدید نظر شده و نسخه دوم آن هم منتشر شده است.