سندرم آشیانه خالی چیست ؟

سندرم آشیانه خالی

سندرم آشیانه خالی نوعی حس تنهایی و افسردگی است که بعد از اینکه فرزندان بزرگ می‌شوند و خانه را ترک می‌کنند، برای والدین اتفاق می‌افتد.

سندرم آشیانه خالی به احساس افسردگی، ناراحتی و اندوهی اطلاق می‌شود که توسط والدین یا سرپرست بچه‌هایی که بزرگ شده و خانه پدری خود را ترک می‌کنند، تجربه می‌شود. این می‌تواند بعد از رفتن بچه‌ها به دانشگاه در شهری دیگر و یا ازدواج آنها و مستقل شدنشان باشد. احتمال ابتلای خانم‌ها به این مشکل بیشتر از آقایان است. در چنین مواقعی که خانه از بچه‌ها خالی می‌شود، مادرها هم معمولا به بعضی دوران‌های حساس زندگی خود، مثل یائسگی یا مراقبت از پدر یا مادر سالخورده خود نزدیک شده‌اند. البته این به آن معنا نیست که مردها به هیچ وجه به این مشکل مبتلا نمی‌شوند. مردان نیز ممکن است احساساتی مشابه با فقدان‌های مربوط به دوری فرزندان را تجربه کنند.

ترک خانه به وسیله فرزندان می تواند برای زن و شوهرهایی که جای خالی روابط خود را با فرزندان پر کرده بودند، وحشت آور باشد. به محض آنکه فرزندان خانه را بدرود می گویند زن و شوهر سعی می کنند به زندگی یا روابط خود معنا بدهند. در این دوره برخی ناراحتیها و حتی استرس منفی تجلی می کنند که تحت عنوان ” سندرم آشیانه خالی[۱]” یا ” سندرم آشیانه متروک” از آنها نام می برند (زندن[۲]،۲۰۰۸ ؛  ترجمه گنجی ۱۳۸۷).یکی از پدیده های سنین میانسالی، سندرم آشیانه در الگوی مرحله ای دووال[۳] (۱۹۹۷)، چرخه های زندگی خانوادگی، تحول متعارف یک خانواده کامل[۴]  و تمام عیار- منظور خانواده ای است که پدر و مادر هر دو در آن حضور دارند- در قالب هشت مرحله صورت میگیرد، که این مراحل با ازدواج شروع میشوند و با مرگ دو همسر به پایان می رسندکه دوره آشیانه خالی مرحله ششم می باشد. بنظرکارتر و مک گلدریک[۵] (۱۹۸۸)، وقتی فرزندان خانه را ترک  میگویند، احساس نومیدی در والدین آنها بالا می رود.

پر کردن آشیانه­ خالی

درست است که سندرم آشیانه­ خالی با خودش احساسات تلخ و شدیدی می‌آورد، اما این معنیش این نیست که نمی‌شود با آن کاری کرد. اگر شما هم تازه آخرین فرزندتان را عروس یا داماد کرده‌اید، می‌توانید این کار‌ها را انجام دهید.

۱. در تماس باشید!

یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای مقابله با سندرم آشیانه­ خالی آن است که والدین همچنان در تماس با فرزندان خود باشند. پیشرفت‌های تکنولوژیی مانند تلفن‌های همراه، پیام‌های متنی و اینترنت، فرصت‌های تازه‌ و مناسبی برای افزایش ارتباط بین پدر و مادر و فرزندان، فراهم کرده است. البته باید توجه کنید که این تماس‌ها نباید آن‌قدر زیاد باشد که به تلاش فرزندتان برای مستقل شدن، خللی وارد کند.

۲. علایق خودتان را دنبال کنید

والدین می‌توانند با دنبال کردن سرگرمی‌ها و علایق خود، ضمن پر کردن اوقات فراغت خود، استرس و غم ناشی از ترک خانه توسط فرزندان، را تسکین دهند. آغاز یا ازسرگیری یک فعالیت به ویژه برای مادران خانه‌دار و نیز صحبت کردن در مورد احساسات خود با دوستان، اعضای خانواده و یا یک مشاور، می‌تواند برای سازگاری با سندرم آشیانه­ خالی مفید واقع شود.

۳. رفتن بچه‌ها را غنیمت بدانید

نکته‌ دیگری که می‌توان توجه والدین را به آن جلب کرد، آن است که اگر چه حضور فرزندان در خانه رنگ و بوی دیگری به زندگی آن‌ها می‌بخشید، اما نمی‌توان انکار کرد که بچه‌دار شدن با افزایش فشارهای مالی، افزایش وظایف و مسئولیت‌های زندگی برای والدین همراه است. مسلما رسیدگی به فرزند وقت زیادی از والدین گرفته و محدودیت‌ها و قید و بندهای بسیاری به آن‌ها تحمیل می‌کند؛ محدودیت‌هایی که به سهم خود می‌تواند احساس شادمانی در زندگی و نیز رضایت زناشویی افراد را کاهش دهد. بنابراین رفتن بچه‌ها از خانه­ والدین، فرصت مغتنمی است تا والدین بتوانند بار دیگر به نیازهای خود و همسرشان توجه کنند، وقت بیشتری را صرف خود و رابطه­ زناشویی خود کنند و از این طریق کیفیت زندگی و رابطه زناشویی خود را ارتقا دهند. البته موضوع نگران‌کننده‌ای که در این مورد پیش می‌آید، این است که گاهی وجود فرزندان و رسیدگی به آن‌ها باعث می‌شود زوجین علی‌رغم تعارض‌ها و درگیری‌های بسیار، کنار یکدیگر بمانند و از مشکلات مربوط به رابطه­ زناشویی خود غافل بمانند. در چنین شرایطی، رفتن بچه‌ها از خانه، منجر به باز شدن زخم‌های کهنه و روشن شدن آتش اختلافاتی می‌شود که زن و شوهر تلاش می‌کردند، به بهانه و با تمرکز بر نقش‌های پدر و مادری خود آن‌ها را نادیده بگیرند که در این موارد نیز، دریافت کمک حرفه‌ای از متخصصان زوج و خانواده‌درمان‌گر، می‌تواند راهگشای حل مشکلات باشد.

چه والدینی بیشتر از سندرم آشیانه خالی درد می‌کشند؟!

آشیانه‌های خالی­تر

همه پدر و مادر‌ها، هنگامی که فرزندانشان، خانه را ترک می‌کند، سندرم آشیانه خالی را تجربه می‌کنند. هرچند که برای بعضی از افراد این تجربه با درد و رنج بیشتری همراه است:

۱. والدین وقفی

والدینی که مشکلاتی در رابطه با همسر خود دارند و ازدواج ‌آن‌ها از ثبات کافی برخوردار نیست، یا والدین تمام وقتی که انگار هیچ کاری جز رسیدگی به بچه‌ها نداشته‌اند و احساس آن‌ها در مورد خودشان و یا هویت آن‌ها از خود، بیش از هر چیز با مادر یا پدر بودن­شان تعریف می‌شود، بیش از سایر والدین با تجربه­ رفتن فرزندان از خانه، رنج می‌کشند.

۲. والدین انعطاف ناپذیر

والدینی که به صورت کلی با قصه­ تغییر در زندگی مشکل داشته، به سختی آن‌را پذیرفته و یا با آن سازگار می‌شوند، مستعد تجربه سندرم آشیانه­ خالی هستند. ناگفته پیداست در چنین شرایطی، تجربه­ یک اتفاق استرس آور دیگر در زندگی مثل یائسگی، مرگ همسر، یا بازنشستگی، تاچه حد می‌تواند شرایط را برای والدین پیچیده‌تر و دشوار‌تر کند. اما چون ترک خانه­ والدین، توسط جوانان به طور کلی رویدادی طبیعی و سالم است، اغلب به نشانه‌های سندرم آشیانه­ خالی توجه نمی‌شود و این موضوع نیز به نوبه­ خود می‌تواند بر تلخی و رنج ناشی از رفتن فرزندان، افزوده شود.

[۱]Empty – Nest syndrome

[۲]Zen den

[۳]Duvall

[۴]intact

[۵]Carter&  McGoldrick

[۶]Snyder

توجه : لینک دانلود فایلها بلافاصله پس از خرید ظاهر میشود و به ایمیل ارسال نمیشود. در صورتی که پس از خرید با مشکل دانلود در مرورگر گوگل کروم مواجه شدید از این راهنما استفاده کنید. ترجیحا از مرورگر فایرفاکس استفاده کنید

این مجموعه را ببینید