پرسشنامه معنویت

واژه “Spirituality” (معنویت) از کلمه لاتین “Spiritus” به معنای “نفس” مشتق شده که آن نیز خود از “Spirare” به معنای “دمیدن” یا “نفس کشیدن” مشتق می‌شود. در ترجمه‌های لاتین عهد جدید “Spiritualis” یا شخص معنوی به کسی گفته می‌شود که زندگی او را روح‌القدس نظم می‌بخشد، یا تحت تأثیر قرار می‌دهد. واژه “Spiritulitus” (معنویت) حداقل از اوایل قرن پنجم به کار رفته و مدت طولانی همین معنای ناشی از کتاب مقدس را حفظ نموده است. از آغاز قرن دوازدهم، این واژه بتدریج معانی ضمنی با کارکرد واقعی روانی به خود گرفت که در مقابل جسمانیت یا مادیت قرار داشت.

معنویت به عنوان سازهای گسترده، به باورها، اعتقادها و اعمال متعالی انسان که کلی و فراگیرند، اشاره دارد. معنویت را میتوان هم در درون و هم در بیرون از ساختارهای دینی رسمی تجربه کرد و در مقایسه با دین گستردهتر و شخصیتر است . معنویت با سرمایهگذاری فعالانه مجموعهای از ارزشهای درونی انسان مرتبط بوده و به فرد احساس داشتن معنا، یکپارچگی، وحدت و هماهنگی درونی و ارتباط با دیگران (وحدت با زندگی، طبیعت و جهان) میبخشد. این مفهوم انتزاعی دارای ابعاد مختلفی بوده و اهمیت آن در چگونگی ارتباط آن با سلامت جسمی، روانی و اجتماعی انسان می باشد و جهت درک باورها، نگرش ها و رفتارهای سلامتی به خصوص در افراد آسیب پذیر بسیار اهمیت دارد. معنویت حس ارتباط با خود، دیگران، طبیعت و یک نیروی مافوق و غایی است که به انسان در یافتن معنی و هدف زندگی کمک می کند و با خصایص انسانی از جمله راستگویی، عشق، مراقبت نمودن، عقل و خرد، همدردی و مهربانی مرتبط بوده و تعادل پویای آن التیام بخشی جسم، ذهن و روح را ممکن می سازد.بسیاری از افراد برای پاسخ دادن به سوالات دشوار در زندگی خود، به ویژه در هنگام رویارویی با مشکلات زندگی به معنویت روی می آورند