پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا PSWQ

پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا PSWQ

مقیاس نگرانی (PSWQ)، مقیاسی ۱۶ سوالی است که از سوی مایر[۱] و همکاران (۱۹۹۰) و مولینا و بروک وک[۲] (۱۹۹۴) به جهت سنجش تمایل عمومیِ فرد به نگرانی تهیه شده است. ۱۶ سوال پرسشنامه پس از تحلیل عاملی ۱۶۱ سوالِ مربوط به نگرانی انتخاب شدند. در مطالعات ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه مذکور بین ۰/۸۸ تا ۰/۹۵ و اعتبار آزمون باز آزمون مناسبی، بین ۰/۷۴ تا ۰/۹۲ (در فاصله بین ۲ تا ۱۰ هفته) بدست آمده است (دیوی و ولز[۳]، ۲۰۰۶).

[۱] – Meyer, Tom

[۲] -Molina, Silvia & Borkovec, Tom

[۳] – Davey, Graham C.L. & Adrian, Wells

دانلود پکیج پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا PSWQ شامل :

سوالات پرسشنامه
روش نمره گذاری
روایی و اعتبار
نمونه پژوهش انجام شده با این ابزار در ایران
کتاب Worry and Its Psychological Disorders شامل فصول زیر :

ماهیت نگرانی

ارزیابی نگرانی (توضیحات مفصلی درباره رسشنامه نگرانی پنسیلوانیا و پند مقیاس دیگر)

تئوریهای نگرانی

درمان نگرانی

نگرانی. یکی از عوامل روانشناختی تاثیر گذار بر سلامت روان افراد و بالتّبع کیفیّت زندگی آنها متغیّر نگرانی است . نگرانی بر اساس توصیفات بروکوک و همکاران (۱۹۸۳) به زنجیره ای از افکار و تصاویر ذهنی گفته می شود که دارای بار عاطفی منفی و تا حدودی غیر قابل کنترل هستند و به تلاش های فرد برای حل مسأله ای که پیامد های آن مبهم[۱] است و احتمال ضرر در موردش می رود، مربوط می شوند. بنا براین، نگرانی به فرایند ترس بسیار نزدیک است (هونگ[۲]، ۲۰۰۷). نگرانی، نوعی پاسخ در مقابل حوادث استرس زا است و نقش آن در زمینه اختلالات اضطرابی، به ویژه اختلال اضطراب تعمیم یافته ، در دهه های اخیر مورد توجّه پژوهشگران قرار گرفته است (برای مثال اتس و همکاران، ۲۰۰۸؛ مک لاگلین و همکاران[۳]، ۲۰۰۶ ). به عنوان مثال در برخی نظریه ها، نگرانی را از جمله فرایند های شناختی می دانند که در اختلال اضطراب تعمیم یافته نقش خود – محافظتی[۴] دارند. در الگوی بروکوک، نگرانی انتزاعی زبانی[۵] است که موجب کاهش پریشانی هیجانی، به دست آوردن کنترل و جلوگیری از آشکار شدن ترس می شود (هونگ، ۲۰۰۷). امّا بر خلاف این کارکرد خود محافظتی، نگرانی، خود می تواند موجب اضطراب، علائم افسردگی و کم برآورد کردن توانایی های مقابله ای شود. بر اساس پژوهش های انجام شده، نگرانی هم در اختلالات روانی و هم در وضعیّت سلامت جسمانی نقش مهمی ایفا می کند(هونگ، ۲۰۰۷؛ بروسکتا، جرینب و تیلر [۶]، ۲۰۰۶؛ نپ و فریدمن [۷]، ۲۰۰۸).