مشاوره اعتیاد : روش مشاوره در وابستگی دارویی و سوء مصرف مواد

مشاوره اعتیاد ویژه روانشناسان و مشاوران

چگونه با فردی که اعتیاد یا مصرف مواد دارد صحبت کنید ؟

نکات کلیدی در مشاوره اعتیاد

مشاوره اعتیاد : سعی کنید از طریق تماس چشمی مداوم، گوش دادن فعال، احترام و پذیرش مثبت غیرمشروط و پذیرش صمیمانه در مراجع حس اعتماد را ایجاد کنید. علاوه بر این به مراجع کمک کنید تا به احساس های منجر به سوءمصرف مواد پی ببرد.
مشاوره اعتیاد : درباره این موارد اطلاعاتی کسب کنید: داروی انتخابی مراجع، روش استفاده (مثلاً تزریق وریدی، از راه بینی)فراوانی، میزان و مدت استفاده، بیشترین میزان استفاده اخیر، شکایات جسمی، مشکلات پزشکی و پیامدهای منفی ناشی از سوءمصرف مواد در زندگی (مثلاً: تحصیلی، اجتماعی، قانونی، خانوادگی و یا شغلی).
مشاوره اعتیاد : از ابزار مناسب ارزشیابی سوءمصرف مواد (مانند مقیاس شدت استعمال الکل یا آزمون غربالگری میشیگان) برای سنجش گستردگی و شدت وابستگی مراجع به مواد، استفاده کنید و به جمع بندی نتایج بپردازید.
به مراجع یاری برسانید تا به دلایل مصرف مواد(مثلاً: واکنش های عاطفی و رفتاری نسبت به مصرف از مواد و یا الکل ) و همچنین احساسات، رویدادها و فشارهای روانی منجر به سوءمصرف مواد پی ببرد.
از مراجع بخواهید که به این سؤال جواب بدهد: آیا مصرف مستمر باعث می شود که دلایل شروع مصرف مواد به طور کامل و همیشگی رفع گردند؟ به مراجع کمک کنید تا پیامدهای کوتاه مدت و بلندمدت مصرف مواد را با یکدیگر مقایسه کند و به تدریج به بی اهمیتی پیامدهای کوتاه مدت پی ببرد.
پیشینه خانوادگی مراجع را در رابطه با روند وابستگی آن ها به مواد و ارتباط آن را با وضع فعلی او بررسی کنید.
گستره وابستگی خانواده را به مواد کاوش کنید و ارتباط آن را با استعداد آسیب پذیری ارثی او به وابستگی به مواد بررسی کنید.
تأثیر سوءمصرف مواد اعضاء خانواده را بر مراجع در دوره کودکی بررسی کنید و به اثرات سوءمصرف بر بدرفتاری ، غفلت یا طردشدگی بپردازید.
از مراجع بخواهید گزارش اولین گام یک فرد مبتلا به الکل را که در گروه های الکلی های گمنام شرکت می کند، تهیه کند سپس این گزارش را با کمک گروه پشتیبان، حامی یا با درمانگر بررسی کند.
در برابر تلاش های مراجع برای کوچک انگاری یا انکار مشکل مصرف مواد کوتاه نیایید.
برای تعیین هرنوع اثر منفی مصرف مواد بر سلامت، مراجع را برای معاینه پزشکی کامل به متخصص ارجاع دهید.
از مراجع بخواهید پیامدهای منفی مصرف مواد بر تحصیل، سلامت ، وضعیت مالی، قانونی، روابط، عزت نفس، استخدام، بهره وری و سطح انرژی را بنویسد.
مراجع را درتهیه فهرست اثرات منفی مصرف مواد بر هم کلاسی ها، هم اتاقی ها، اساتید و یا روابط خانوادگی، یاری دهید و او را برای جبران آزارهای گذشته ترغیب کنبد.
از مراجع بخواهید در سخنرانی های آموزشی درباره وابستگی به مواد، پیامدها و مراحل بهبودی، شرکت کند. از او بخواهید نکات مهمی را که از هر سخنرانی به دست آورده برای بررسی بیشتر در جلسات مکتوب کند.
از مراجع بخواهید به مطالعه بیماری الکلیسم بپردازد (برای مثال: “کتاب فردا ترک می کنم” اثر جانسون) و چند موضوع مهم را برای بحث و گفتگو با درمانگر انتخاب کند.
ارتباط مراجع را با گروه های حمایتگر اجتماعی (مانند: معتادان گمنام) تسهیل کنید. دقت نمایید که در این جلسات حضور پیدا کند و به بررسی این تجربه بپردازید.
مراجع را برای ملاقات با یکی از اعضای انجمن معتادان گمنام که سال ها برنامه ۱۲ مرحله ای را تمرین کرده اند، راهنمایی کنید. مخصوصاً ببینید چگونه این برنامه به هشیاری او کمک کرده است. تجربه مراجع از این ملاقات را بررسی کنید.
مشاوره اعتیاد : به مراجع کمک کنید خودگویی های تحریفی و منفی را که منجر به میگساری یا مصرف بیشتر می شوند (مانند: “یک جرعه بیشتر چه ضرری دارد؟ یا مسئله ای نیست، می دانم که می توانم پس از یک جرعه دیگر، از خوردن خودداری کنم”) مشخص کند.
به مراجع آموزش بدهید تا از خودگویی های مثبت و واقعی استفاده کند تا احساس کنترل براعتیاد به مواد را افزایش دهد (برای مثال: “می توانم به یک دوست واقعی نه بگویم و نگران رابطه ام با او نباشم”).
به مراجع کمک کنید باورهای غیرمنطقی خود (مانند: همه این کاره اند” یا “آن قدر زیاد هم نمی خورم”) را مشخص کند که مانع رفتار خردمندانه می شوند.
به مراجع یاد بدهید، باورهای غیرمنطقی خود را که سد راه رفتار خرمندانه می شوند به گونه ای منطقی بازسازی کند (برای مثال: “می دانم که یک جرعه به جرعه دیگر می انجامد و این برای من خطر من خطر بزرگی است” یا ” حالا می دانم میگساری آن چیزی نیست که بخواهم فرصت های تحصیلی خود را به خاطر آن به خطر بیندازم”).
به مراجع تکنیک های آرام سازی (مانند آرام سازی تدریجی و تنفس عمیق) را برای مقابله بهتر با موقعیت های استرس زا بیاموزید و استفاده از این تکنیک ها را هنگام احساس تنش، خشم، یا دلواپسی تشویق کنید.
به مراجع کمک کنید حداقل ۵ موقعیت را مشخص کند که در آن ها استفاده از تکنیک آرام سازی به عنوان یک مهارت مقابله ای، مؤثر و مفید واقع می شود (برای مثال: تنش را کاهش، یا میزان خوابیدن را افزایش می دهد، از اضطراب اجتماعی یا فشار برای استفاده از مواد می کاهد).
مراجع را یاری کنید تا برنامه های مثبت، تفریحات مناسب، فعالیت های اجتماعی و فوق برنامه ای را پیدا کند تا بتواند جایگزین اوقات بیکاری او که مصرف مواد را برمی انگیزد، گردد.
به مراجع کمک کنید برای تقویت اعتماد به نفس خود زمانی به طرح پروژه ها و فعالیت های مختلف بپردازد که ذهن، وقت و انرژی او برای چنین فعالیت هایی آماده است.
از مراجع بخواهید با تهیه فهرستی، به چگونگی تأثیر مثبت عقلانیت و آلوده نبودن به مواد بر زندگی ، روابط اجتماعی و خانوادگی یا ورزش و فعالیت های فوق برنامه، بپردازد.
تأثیر منفی ادامه روابط دوستانه و قدیمی منجر به مصرف الکل و مواد را بررسی کنید و از او بخواهید روابط خطرسازی را مشخص کند که احتمال برگشت به وضعیت اول را افزایش می دهد و باید از این روابط اجتناب کند.
مراجع را در تشخیص روش هایی که می تواند به یک سیستم حمایتی مثبت و روابط دوستانه عاقلانه بینجامد کمک کنید و به بحث و تبادل نظر پیرامون روش های حفظ و تقویت چنین سیستم حمایتی بپردازید.
به مراجع الگویی برای گفتارهای جرأت آمیز نشان بدهید که مؤدبانه موضوعات را به صورت تغییرات رفتاری مشخص می کند و نیازها و حقوق افراد را رعایت می کند و راه حل های متقابلاً مفیدی ارائه می دهد. استفاده از این مهارت ها فشار همسالان را کم می کند.
به مراجع حل مؤثر تعارض ها یا مهارتهای حل مشکل را یاد بدهید: ۱- تشخیص مشکل یا توصیف آن با اصطلاحات رفتاری ۲- راه حل آفرینی و بررسی دیدگاه های موافق و مخالف در مورد هر راه حل، ۳- انتخاب راه حل مناسب برای اجرا، ۴- ارزشیابی پیامدها به صورت رضایت متقابل، ۵- درصورت لزوم به کارگیری راه حل دیگر جهت افزایش رضایت متقابل.
از ایفای نقش و الگوسازی برای آموزش کاربرد تکنیک های مؤثر جرأت آموزی به مراجع و اجتناب از روی آوردن به مصرف مواد تحت فشار همسالان، استفاده کنید.
با خانواده و افراد مهم زندگی مراجع(پس از کسب موافقت و تبادل نظر با مراجع) تماس بگیرید تا به آن ها درباره مشکل وابستگی مراجع اطلاعات درستی بدهید و از آن ها بخواهید از رفتارهایی که ممکن است منجر به عود وابستگی به مواد شوند اجتناب کنند.
به مراجع تکلیفی بدهید که در آن ترس خود از کنار گذاشتن اعتیاد یا از دست دادن مستی را توضیح دهد.
به مراجع کمک کنید به تدوین یک برنامه مقابله رفتاری برای هر یک از ترس های مرتبط با حفظ جرأتمندی بپردازد (مثلاً فراگیری مهارت های اجتماعی، شروع تماس های اجتماعی برای ایجاد شبکه های حمایتی از دوستان سالم یا برقراری تماس با گروه های معنوی پشتیبان).
مراجع را در تشخیص و مقابله با پاسخ های رفتاری ویژه ای که شرایط بازگشت به مواد را برمی انگیزد یاری کنید.
پاسخ های مقابله ای مؤثر در تسلط به تمایل و ولع به مصرف مواد را بررسی کنید (برای مثال: خودگویی مثبت، تلفن کردن به فردی حمایتگر، حضور در جلسه خودیاری، روش های آرام سازی، دعا و مراقبه، مهارت های جرأت آموزی).
استرسورهای موقعیتی زندگی را که ممکن است موجب تشدید مصرف مواد مراجع شود بررسی کنید و مهارت های مقابله ای رفتاری یا شناختی را برای حل و فصل هرعامل فشارزا پیشنهاد کنید.
در جستجوی فردی حامی (مشاور خوابگاه، مسئول خوابگاه) و مراجعیی باشید که برای مشورت دادن به این مراجع و کمک به او برای پاک ماندن در دسترس است.
مشاوره اعتیاد : در جستجوی همسالانی در محیط مسکونی باشید
طرح نوشتاری مراقبت مراجع را برای اطمینان از مناسب بودن آن برای رعایت خویشتن داری بررسی کیند (مثلاً: حضور در انجمن الکلی های گمنام، انجمن معتادان گمنام، شبکه پشتیبانی مثبت، استفاده از مهارت های مقابله با برانگیزاننده ها، شماره تلفن های حامیان یا سایر حمایت های معنوی).